Dobrosław Rola

Polityka musi ponownie zyskać twarz człowieka. Powinna mieć twarz ludzkich problemów, potrzeb, oczekiwań i marzeń. Nie możemy pozwolić sobie na to, by działając dla ludzi tracić z nimi kontakt, by znikać na 4 kolejne lata między kampaniami nie interesując się tym, jaka jest realna sytuacja ludzi, którzy powierzyli nam Polskę.

Chciałbym by organizacje pozarządowe – często posiadające dużo większą, głębszą i bardziej specjalistyczną wiedzę w konkretnych obszarach niż instytucje samorządu – mogły dzielić się tą wiedzą i doświadczeniem przy kształtowaniu prawa i polityki miasta. Tylko czerpiąc wiedzę od specjalistów możemy stworzyć rozwiązania, które odpowiadać będą na realne problemy.

Czym zajmę się jako radny?

• Nawiązaniem współpracy z uczelniami znajdującymi się na terenie Poznania. Chciałbym, by studenci realizując praktyki zawodowe realizowali je na terenie miasta na rzecz jego mieszkanek i mieszkańców. Tak na przykład studenci Akademii Wychowania Fizycznego mogliby organizować zajęcia sportowe lub usprawniające dla dzieci i seniorów, studenci Uniwersytetu Medycznego – zajęcia profilaktyczne i badania przesiewowe, studenci Politechniki – projektowaliby rozwiązania na rzecz potrzeb mieszkańców a studenci Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza mogliby rozwijać humanistyczne zdolności poznanianek i poznaniaków.
• Stworzeniem lokalnych centrów wolontariatu międzypokoleniowego, które budowałyby więź między seniorami a młodymi mieszkańcami Poznania i uwrażliwiałyby obie grupy na potrzeby innych członków społeczności lokalnych.
• Rozwojem infrastruktury żłobkowej i przedszkolnej. Aktualnie w Poznaniu brakuje miejsc w żłobkach i przedszkolach publicznych. Należy rozwiązać ten problem, by młode pary nie decydowały się na wyjazd z miasta.
• Wsparciem tworzenia Dziennych Domów Pobytu dla Seniorów oraz Klubów Seniora. Żyjemy w społeczeństwie starzejącym się – musimy więc zrobić wszystko, by zapewnić komfort i aktywność starszym członkom naszych społeczności.  

O mnie

Nazywam się Dobrosław Rola. Zawodowo i wolontaryjnie już od szkoły podstawowej związałem się z szeroko pojętym systemem pomocy społecznej, odbywając wolontariaty w Domach Pomocy Społecznej czy Domach Dziecka. To właśnie te wolontaryjne działania skierowały moją drogę ku konkretnej ścieżce edukacji – studiom pedagogicznym. Szybko zrozumiałem, iż chcę pracować z młodzieżą, która doświadcza w domu rodzinnym sytuacji, które odciskają piętno na całe życie. Zrozumiałem, iż to właśnie wcześnie podejmowane działania naprawcze dają największą szansę na harmonijny rozwój.

Po studiach rozpocząłem pracę z dziećmi i młodzieżą z osiedla socjalnego przy ulicy Darzyborskiej w Poznaniu. Praca ta nauczyła mnie zarówno cierpliwości jak i dostrzegania tego, czego często nie dostrzega się z perspektywy stołków w urzędach czy ministerstwach – realnych problemów, ich przyczyn i scenariuszy pozwalających z nimi walczyć. To praca z dziećmi i młodzieżą oraz ich rodzinami, którą kontynuuje do dziś, pokazuje jak duża jest potrzeba odświeżenia polityki – i wprowadzenia do niej specjalistów, którzy znają się na dziedzinach, którymi chcą się zajmować.

Praca w Pogotowiu Społecznym w Poznaniu pozwoliła mi też zapoznać się z tematyką kryzysu bezdomności. Organizacja ta prowadzi na terenie Poznania trzy ośrodki dla osób w kryzysie bezdomności, w tym jeden znajdujący się w niedalekiej odległości od świetlicy socjoterapeutycznej w której pracowałem. Codzienna styczność z osobami wykluczonymi społecznie pozwoliła mi pokonać wewnętrzne bariery i ostatecznie – rozpocząć drugą część mojej kariery zawodowej – pracę z osobami w kryzysie bezdomności w charakterze streetworkera. Praca z osobami w kryzysie bezdomności jasno pokazała mi, iż temat ten, jak wiele trudnych tematów, zamiatany jest przez wszystkie rządzące do tej pory partie pod dywan. W czasie, gdy spotykałem na ulicach poznania ponad 2000 osób potrzebujących rząd ogłaszał sukces związany z walką z kryzysem, wskazując, że w Poznaniu osób takich jest 1000.

Suma doświadczeń związanych z pracą prowadziła mnie przez wiele ścieżek, takich jak działalność w Grupie Granica, wsparcie w organizacji pomocy przy granicy Ukraińskiej po ataku Rosji czy współorganizacji pomocy dla uchodźców na dworcu w Poznaniu. Uważam, że wiedza praktyczna, posiadana przez wielu społeczników, powinna posłużyć instytucjom Państwa za podstawę tworzenia rozwiązań mających pomagać tam, gdzie ta pomoc jest potrzebna.

Wykształcenie

• Liceum Ogólnokształcące nr I im. Marii Skłodowskiej – Curie w Pile – 2007-2010.
• Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, kierunek pedagogika, specjalizacja socjoterapia i promocja zdrowia – 2010-2013.

Doświadczenie zawodowe

• Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Poznaniu – 2014 – Asystent Rodziny
• Pogotowie Społeczne w Poznaniu – 2014-2020 – pedagog socjoterapeuta w Placówce wsparcia dziennego dla dzieci z rodzin z problemem alkoholowym/streetworker (praca z osobami w kryzysie bezdomności na ulicach Poznania).
• Mobi-Lab – 2020-2021 – Konsultant laboratorium wzorcującego.
• Polska od Nowa – 2021-2023 – Koordynator projektów
• Świetlica Socjoterapeutyczna Amici w Poznaniu (Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom i Rodzinom Amici) – pedagog-socjoterapeuta.